istanbul’un bazı geceleri, sisler içinde bir aydınlıkta son bulur. ağır adımlarla yürürken bu gecenin ne kadar beyaz ve ışık dolu olduğunu düşünüyordun. beyaz ama temiz değil, ışık dolu ama bulanık… kaldırım kenarında sıra sıra yükselen sokak lambalarının aydınlattığı nem, yüzünü… Devamını oku…
iştar beni al kanatlarına götür uzakların dinginliğine artık son nefesim bir kanaate gitti insan kıyamet alametinin kendisidir isterdim ki telaşsız bir günüm olsun pür dikkat dünyaya kesileyim eli kanlı hangi ağacın gölgesinde şimdi kayıtsızca dinlenebilirim iştar al beni sen büyüt… Devamını oku…
kalemi kavramak kılıç niyetine sağlam bir kalede bilmem ölümden dönmek midir ey şair toprakların üstünden nice ömürler geçti bekleyemeyiz artık, kıvılcım tutuştu kabbani bir yumruğun ölümünü anlatmıyorsa nedir ki şiir denizle zindanı ayıran bir yer yok gazze’de yere çalınmıyor tacı… Devamını oku…
kalbimin atışını kulaklarımda duyuyorum göz kapaklarımda mor bir dünya yüzü güneşi ellerimle kapıyorum bakışımı yakıyorum böylesi körlük kahrolsun diyor yağmacılar çalıp çırpan avuçları çizgi çizgi kaderden çizilmiş kendi hazin sonlarını göremiyorlar kabil’den beri bütün tarih cinayet masası resim defterime… Devamını oku…
yeri belirsiz bir çıban gibi batıyorum hayata irinim içime doğru akıyorum hep yürümüyor kan kalbin hükmettiği aklıma çünkü akıl eden bir yürek değil benimki bu vakitlerde gölgelerin şavkında bir imkânsızlığı çekingen elleriyle rüzgar uyandırıyor adım atacak olsam basacağım yaprağın dedemin… Devamını oku…
ben bu şehirde kayboldum marcovaldo esmer kokusunda sokakların düşsel bir aydınlık bekleyerek adımlarımı korkudan iki adım geri bir adım ileri sayısız kapıdan tanıdık insanların seyrederek geçişini kendi… Devamını oku…
güneş üfledi soluğunu şehrin yüzüne
Hamal gibi sırtında taşıdığı yorgunluklarını bir kenara itekleyerek olduğu yerde dikeldi. Şairdi. Bu sabah da her sabah gibi yeni baştan yazılmış bir şiirin ilk dizeleri gibiydi. Hem yeni hem de tanrı vergisi… Geçirdiği her dakikanın bir diğerinden farklı olması gayreti… Devamını oku…
“Ezel sırlarını, ne sen bilirsin ne ben./ Bu muamma sözü, ne sen okursun ne ben,/ Perdenin gerisinde, ben ile seni bir konuşturan var./ Perde kalkarsa, ne sen kalırsın ne ben.” bulutları gölgeliyor perdeler çok önemli bir isteği sezdirmeden getirir… Devamını oku…
Şimdi sana hangi gerçeği fısıldayacağımdan haberdar değilim. Bilmiyorum. İnsana dair söylenmemesi gereken ne varsa söyleyeceğim belki.
