Otobüsün camına yanağımı yapıştırmıştım her zamanki gibi. Galiba verdiği serinlik hoşuma gidiyordu, kim bilir! Sonra otobüs, her durakta yaptığı gibi binenlerin inenlere öncelik vermesini akla getirir bir tonda açtı kapılarını. Önce inenler indi geride bir şey bırakmadan ve sonra yeni… Devamını oku…
Sevgili yazar Ahmet Örs’ün “Halkalarda Duranlara” (Tasfiye Kitaplığı) şiir kitabı kargodan eve geleli üç gün oldu. İçindekiler içimdekilere eş sürprizler doğursun diye naylon paketi açmaya kıyamayıp beklettim. Ne de olsa Ramazan ayı içerisindeydik merakı da dizginlemek lazımdı. “Üç gün yeter”… Devamını oku…
Son zamanlarda daha çok izler oldum bana yabancı bir dünyada yasayan insanları. Bazen, evet bazen unutuyorum başkalarından farklı yaşadığımı, herkes gibiyim sanıyorum ama sık sık aklımdadır onlar gibi olmadığım. Hayatımın en büyük parçası olan kâğıt ve karton yığınları üzerinde düşündüm… Devamını oku…
“Akşam oldu herkes evine dönüyor, sen Akdeniz’in serin sularına Akdeniz’in serin sularına gömülüyorsun herkes seni biliyor Seni biliyor çakallar, sırtlanlar, analizler, seni biliyor intihar komandoları Bir cami daha… Devamını oku…
100 gramı olan adam savaş çıksın istiyor
Giriş Biz, bu yazımızda, Osmanlı son dönemi İstanbul’unda doğup yaşamış, birçok zorluklar çekmiş, hayatta kalmak için birçok zor işlerle iştigal edip kendisinin ve çocuklarının rızkını temin ederken, sosyalist düşünce ile tanışmış, ilk kez 1 Mayıs’ın anlamına ve önemine binaen, onun… Devamını oku…
Sanatın soylu bir eylem oluşu sanırım biraz da çağına tanıklık etmesinden ileri gelmektedir. Edebiyatın amacı, işlevi hususu her dönemde tartışma konusu olmuştur. Bu tartışmaların sonu nereye varırsa varsın sanatçı için önemli olan şey kişinin kendi vicdanıyla yüzleşmesinden mutmain olarak çıkmasıdır…. Devamını oku…
Şair, yazar ve akademisyen Ferhat Çiftçi ile şiirden akademiye, Kürtçe ürün verme çabasından çocuk edebiyatına, oradan sanatın vâroluşsal boyutlarına varan bir söyleşi yaptık. İlginize sunuyoruz.
Ben, içine doğduğu hayatı yaşayan çocuklardan biriyim sadece; dönüp baktığımda gördüğüm o ki hiçbir farkım yok tanıdığım diğer insanlardan.
Dünyanın öznesi insandır. Bu özne olan varlığın isimlendirilmesine bakıldığında, iddia edildiği açıdan köken olarak ünsiyet ve nisyan kelimelerinin öne çıktığı görülür. ‘Ünsiyet’ ilişki kurmak; halleşmek, ‘nisyan’ ise unutmak olup, insanın dünyaya indikten sonra, öte âlemde Rabbine verdiği sözü unutması bağlamında… Devamını oku…
