Şimdi incir mi, şeftali mi olduğunu tam çıkaramıyorum. Şeftali olma ihtimali yüksek, caminin sağ tarafındaki pencerenin hemen yanında idi ağaç. Rahmetli Mehmet amcanın bahçesinden… Teravihin dört rekâtlık aralarında, uykuya yenik düşmediğimiz aralarda yani, uzanıp bir tane kopartırdım.
Bugün çoktandır ihmal ettiğim ama en sık gezindiğim güzergâhlarından birini takip ettim yine İstanbul’un. Hava çok güzeldi.
birkaç karakter olsun. biri yalnızlıktan yana. seviyor yalnızlığı. herkes onun yalnız kalmak istediğini söyler. yalnız kalmak istediğini ondan duydu mu herkes, orası bilinmiyor. belki kendisi böyle düşünmüyordur. muhakkak kendisine yöneltilmeli bu soru. bu hususun aydınlatılması gerek. aydınlatılmadıkça kafalar bir soru… Devamını oku…
Alibeyköy tramvayı ile Eminönü istikametine seyrederken (Eminönü istikameti diyorum, çünkü son durak Cibali.
kar düşmeye başladı tepelerimize / beyaz bir şiir için artık / tüfeğimi doğrultuyorum
Üsküdar vapurundasın öte mahalleye doğru öte mahalle
Sanırım iki ay önce Mustafa Kutlu, İstanbul’u gezmeye nereden başlanacağını cevaplamıştı Dergâh dergisinin arka kapağında. Eyüpsultan semti başlangıç olarak alınmalıydı ona göre. Adnan Özer de Mızmız dergisinde benzer temayı işliyor bu ay ve Horhor-Aksaray arasını merkeze alıyor. Peki, onlarca irili… Devamını oku…
Çamiçi Yaylasının ormanları, eşsiz çam ağaçları, mütevazı dereleri deyince hatırıma muhakkak Kaşıkçı köyüne değin ulaşan patika istikametinin gelmesini, bu mıntıkanın ara ara belleğimi ziyaret edip durmasını anlamaya çalışırım sürekli.
Kavun satıyordu bir abi, hava da ne sıcaktı! Otogardan Tokat bileti almış okula mı dönüyordum acaba, yoksa yeni kiraladığım eve mi, şimdi hatırlayamadım ama kavunları, kavunları satan abiyi, havanın sıcaklığını, o kasvetli otogarı unutmam mümkün olmasın hiçbir zaman.
Zil çalıyor.
