Turizm Cenneti, Nuh`un Gemisi vs.-Ümit Aktaş

Ne yazık ki İslamcılığın, bir “başarı” söylemiyle de beslenen bu muhafazakârlaştırılma çabası, muhafazakârlığı sanki de liberalizm (kapitalizm) ve sosyalizm gibi bir aydınlanma ideolojisi değilmiş gibi “mukaddesleştirmekte”. Ve muhafazakârlık böylesine mukaddesleştirildikçe, dünün İslamcıları da artık kapitalizmin ve liberalizmin bu sızıntısını içselleştirerek gönenmekte ve muhafazakârlıktan, tıpkı İslam’dan bahseder gibi içsel bir huzurla söz etmekteler; hem de iktidarda olmanın gurur ve kıvancıyla. Peki kardeşim “bu kimin iktidarı ki egemenlik hâlâ zalimlerin elinde, bu cennet ne menem bir yer ki içerisinde şeytanlar dolaşmakta, bu nasıl Nuh’un Gemisi ki oraya sadece kumarbazlar girebilmekte (çünkü Başbakanın açılışını yaptığı bu otel, Kıbrıs’a özgü tipik bir kumar oteli), bu nasıl bir şehit kanıyla yoğrulmuş toprak ki orada şahadet kavramının mahrecine küfredilmekte” diye sorsan, verilecek cevap da belli: Ergenekon, generaller, kalkınma, milli gelir, duble yollar, kem küm…

Liberalizmle muhafazakârlığın siyasal ve iktisadi işbirliğine hiçbir itirazımız olamaz, zaten yüzyıl içerisinde gerek Avrupa’da, gerekse Türkiye’de bu işbirliği başarıyla sürdürüldü. Liberalliğin entelektüel ve iktisadi becerisine karşı kitle gücüne sahip olmaması, beri yandan muhafazakârlığın ise sosyopolitik bir gövdeye sahip olmasına karşı bu tip becerilerden uzaklığı, bir anlamda bu işbirliğini zorunlu kılmakta. Aslında ise bu iki siyasal eğilim hiç de birbirine yakın anlayışlara sahip değiller. Liberalliğin iktisadi girişimciliği ve bu girişimciliğin önünü açmak için ortaya koyduğu yıkıcı bir  saldırganlık ve pervasızlığa karşı, muhafazakârlık tam da aksine tutucu bir denetimlilikten ve sakınımlı bir değişimden yanadır. Bu nedenle liberalizm, sırası geldiğinde (devrimci ve köktenci girişimlere ihtiyaç duyduğunda) sosyalistlerle işbirliğine giderken, buna ihtiyaç duymadığı ya da sosyalistlerin de tutuculaştığı zamanlarda, muhafazakârlarla işbirliğine gitmekten hiçbir sakınca duymaz. Liberaller çünkü hep siyasal ve iktisadi bir aktör-özne olarak görürler kendilerini ve kendi amaçlarına ulaşmak için her türlü siyasal aracı kullanmaktan da kaçınmazlar.

Liberallerin bu hırsını ve arsızlığını anlamak gayet mümkün, beri yandan muhafazakârların siyasi-entelektüel açıklarını bu yolla kapatmalarını da anlamak mümkün. Ancak İslamcıların bir dolgu malzemesi ve hatta ideolojik bir tutkal olarak muhafazakâr-liberal ittifakına dahil olmalarını, hem de bunu kendi ideal ve söylemlerinden vazgeçmek ve muhafazakâr bir dili benimseme pahasına yapmalarını anlamak mümkün değil. Gerçi özellikle cumhuriyet sonrası yeni gelenekçi hareketler olan Nurculuk, Işıkçılık ve Süleymancılık gibi hareketler, bu tip bir angajmana oldukça müsaittirler. Nitekim bu ittifaktaki motoru da ABD’de ikamet eden ve neredeyse batının dışındaki tüm ülkelerde ABD’nin dili olan İngilizce ile eğitim veren okullar açan Fethullah Hoca liderliğindeki Nurcu eğilim oluşturmaktadır. Ama bunların İslamcı hareketlere karşı mesafesi ve muhafazakârlığa yakınlıkları oldukça bilinen ve açık bir tutumdur. Ak Parti döneminin şartlarının bir sonucu, İslamcılar da bu ittifaka dahil olarak muhafazakârlaşmış ve ittifakın ideolojik eksiğini giderme yanında, özellikle bu ittifakın İslam dünyasına açılması ve orada bir model olarak sunulmasında önemli bir işlev görmüşlerdir. Nitekim Arap dünyasında sürdürülen özgürlükçü hareketler karşısında ortaya konan çelişkili tutumlar da, bizzat ittifakın kendi içerisindeki bu çelişkilerin bir dışa vurumudur.

Liberallerin bir toplumda tutunmak için ortaya koymaya çalıştıkları ve kendi ideolojilerinin ifadesi olan refah toplumu anlayışıyla, Müslümanların hakka ve adalete dayanan, toplumsal ve doğal çevre karşısında sorumluluk bilincini öne çıkaran, etik değerlere bağlı anlayışlarının uyuşmazlığı açıktır. Ayrıca liberal özgürlükçülükle İslamî özgürlükçülük de, temel bir uyuşmazlık içerisindedir. Liberal özgürlükçülük “bırakınız yapsınlar, bırakınız geçsinler” sloganında ifade edildiği gibi salt iktisadi bir istismar ve tahakküme açıklık iken (siyasal özgürlükçülük liberal değil, liberter özgürlükçülüktür), İslamî özgürlükçülük ahlakî açıdan sorumlu olmayı da içeren, insanın davranışlarından sorumlu ve yükümlü oluşu anlamında, Hakikate bağlı ve toplumcu duyarlılıkları olan bir özgürlükçülüktür. Bu ise insanı sahici ve dolayısıyla Allah’ın yaratıcılığına ait olan yegâne zaman olan geleceğe açık tutan ve onu adaletli bir dünya ile yükümlü ve sorumlu kılan bir özgürlükçülüktür.

(Özgün Duruş)