Neyi kaybettiğimizi hatırlayarak…

Öyle kirlenmişiz ki topyekun… Boğazımıza kadar çamura saplanmışız. İnsani hasletlerimiz sadece çocuklarda kalmış. Karşılıksız, beklentisiz seven, paylaşan çocuklarımızda. Ameliyatından sonraki istirahat evresi geçince Cahit’i okuluna götürdüm. Arkadaşları “Cahit!” diye seslenerek koşuverdiler. Biri çantasını aldı, diğeri bir kolundan tuttu. Gözlerindeki sevgi ve merhamet neyi kaybettiğimizin açık işaretiydi. O kadar kirlendik ki, beşinci sınıfa giden çocuklarda kaldı […]