Bireysel ya da siyasal fark etmez, en nihayetinde bütün mühim tercihler trajediyi farklı boyutlarıyla davet eder. Kırk katır mı/ kırk satır mı bağlamında olmasına gerek yok muhakkak bu tercihin, ama insana değen tarafları çoğu kez buna yakındır.
Siyasal çözümsüzlüklerin cesaret ve kararlılık yokluğunda giderilmesi mümkün müdür? Bireysel açmazların onarılması da hakeza… Cesareti kuşanmak belaya davetiye göndermekten başkası değilse yukarıdaki karşıtlık siyasal muhatabımız (!) olacaktır.
O halde insan trajedinin tam merkezinde oturmaktadır. İlişkileri kurup yıkarken, kendini inançlarına feda ederken vazgeçişler ve beklentilerin ortasında biraz çırpınacaktır.
Bireyselden toplumsala değişen bir şey yok. İmtihanın bilindik ama bazen unutulan karakteri işte.
