Abdurrrahman ADIYAN’ın şiir kitabı On Beş Nolu Sınır Taşı
kitabı sanki bir şairin şiiriyle nasıl çağına tanıklık ettiğinin bir özeti sanki.
Şiirlerin nasıl bir duygu ile kaleme alındığı öylesine belli ki her satırda yoksulluğu,
acıyı iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Zaten dibacede şair şiirinin felsefesini şöyle özetlemiş.
tanrı’m,
çetin olanı gönlüme düşürdün
görev yükledin, gayret verdin
ne kadar şükretsem kifayetsiz
halktan, haktan yana idraki
masumdan, mağdurdan yana
görebilmeyi nasip ettin
tanrı’m,
kalemimi güçlü kıl!
hedefini bulan oklar gibi
isabetli kelimeleri
yaraları saran merhem gibi
yüreklere işleyen sözleri
ilham et, beni mahir kıl!
Roboski hala yüreğimizde kapanmayan bir yara.
Abdurrahman ADIYAN kelimeleriyle Roboski halkının
kalbine bir merhem olmaya çalışmış. Sahte şairlere
kafasını kuma gömen şairlere yine onun kelimeleriyle seslenmek en iyisi:
Ey şair!
şiirlerini hunharca öldürülenler için
failini arayan mazlum halk için yaz
sen aydınsan, fikrinle ışıt şu karanlığı
değil kimsenin elinden eteğinden
/alnından öpülsün halis şiirin
acıdan kederden ihanetten haber ver
gülüşleri donsun yanaklarında vicdansızın
hesap sormazsa kalemin ellerinle kır onu
gönlün halktan dilin haktan ayrılırsa kurusun
Abdurrahman ADIYAN
