Yeşim Ustaoğlu son dönem Türkiye Sinemasının en kayda değer yönetmenlerinden biridir. Diğer filmlerini izlemiştim. Fakat son filmi Araf’ı yeni izleme fırsatı buldum. Doğrusu ya filmi geç izlememin nedeni Özcan Deniz’in de filmde oynamasıydı. Şahsen Özcan Deniz gibi tiplerin bir sanatsal yaratının içinde bulunmasını -isterse büyük bir önyargı sayılsın- doğru bulmuyorum.
Her neyse film aslında bizim de hep sözettiğimiz emek sömürüsünün beyazperdeye yansıması sayılabilir.Karabük’e yakın bir dinlenme tesisinde çalışan 20’li yaşlarda iki gencin ve onların etrafındaki tiplerin -ki hepsi alt sınıflara ait sömürülen insanlardır- hayallerini umutlarını, sınıf atlama çabalarını anlatıyor. Fakat bu “hikayeyi olduğu gibi aktarma çabası” insanları sömüren tezgâhı karanlıkta bırakmış gibi geldi bana.
Evet film konu olarak çok iyi oyunculuklar, diyaloglar güzel, biraz “boşluğa bakan” tiplerin varlığı sezilse de, bazı ayrıntıların sık tekrarlanması çıtayı yükselten Yeşim Ustaoğlu’na çok yakışmamış.
İnsan filmi izledikçe kapitalist sömürü tezgâhının işleyişine dair bir gönderme, bir işaret arıyor ama nafile. Bunun yerine filmdeki karakterlerin yaşamlarının fazlasıyla ayrıntılandırılması büyük fotoğrafı ıskalamış.
Bana kalırsa son filminde güzel bir konuyu biraz sanatsallığa feda etmiş gibi geldi Ustaoğlu.
