Ne ki sultanım en büyük ve en gelişkin
bir yangın habercisidir kimi zaman
halkın o kalabalık, o incinmiş dili.
Düşer parlak çengeli buyurgan kaftanların
korkudan çıldırmış iri gözlerin
o konuşkan, ürkütücü tülüne.
Zincire vurulmuş nice çığlık yatar
yahut çeperleri depreşen bir tufan
vuruldukça büyüyen bitek göğsünde alanların.
Alkış tutan o yoksul eller, ölgün avuçlar
ne kadar güvensiz ah ne kadar
okunaksız ve tehlikelidir.
Bir nefreti savurur hep sağır çarşılar
bakışlarda alaz yürekte kin evinlenir.
/Siz bilmezsiniz, söylesem gücenirsiniz fakat/
sultanım çoğu zaman şu yorgun dünyayı
sevgi ve açlık yönetir.
Kuşatıverir de surları gürbüz insan ağacı
Hayat ve ölüm ne tez göz göze gelir.
Ne çok vicdan uyanır küçücük bir çıngıdan
bozulmuş bir büyü, bir yürek çınlaması gibi
evlerin eğni nasıl da menevşelenir.
Üç arşın beze, bir tabuta muhtaç olan
görkemli nice ejder devrilir nice sultan.
Dilense, hep önünde eğilse de bir zaman
korkuyu sağaltan tek el halkın elidir.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=CvAoMPwn-dw]
