Türkiye’deki birçok çevrede İslamcılığa ilişkin değerlendirmelerde bir öfke dilinin hâkim olduğu açıkça görülüyor.
İslamcılık bir öfke ve nefret objesi olarak ele alınıyor, o şekilde değerlendiriliyor.
İslamcılığa dönük öfkenin nedenlerine odaklanmak gerekiyor elbette. İslamcı gelenek müntesiplerince kurulup yürütülen AKP iktidarının türlü hoyratlığının bu öfkenin müsebbiplerinden olduğunu söylemek ve bir yere kadar bunu anlamak mümkün ya da Akif’ten bu yana kalkınmacılık ideallerine bağlılığın sık sık tekrarlanması, eleştirilmesi de pek tabi anlaşılabilir şeyler.
İslam inancının adaletle hükmetmeyi emreden, emir sahiplerine itaati va’zeden, kötülüğü yasaklamayı temel İslami yükümlülük olarak sıkça hatırlatan ilkelerini hatırladıkça siyasal olana duvar ören bu tavırla Müslümanlığı yan yana düşünmek oldukça zorlaşıyor.
Ahlaktan ekonomiye kadar o geniş yelpazedeki her tür ifsada karşı ıslah ve adalet çizgisini tahkim etmeye çalışan, bunun için savaşacak cepheleri inşa etmeye gayret eden farklı İslamcılıklar bu ülkede var olmaya devam ediyor/edecek.
Siyasal iddialarından sıyrılıp kolu kanadı kırılan bir İslam anlayışını benimse(t)meye bilerek ya da bilmeyerek hizmet eden bu dâhili akıl tutulması ile hârici saldırıların nihâî hedefi olarak tebârüz eden uzlaşma ürkütücü bir tabloyu çoktan oluşturdu.
İslamcılığı ortaya çıkaran nedenler son bir asırda ortadan kalkmayıp bilakis derinleşerek etkisini artırdıysa imtihanın tabii sonucu olarak yaşanan kimi arızî durumlar Müslümanları cepheyi terk etmeye sevk edemez.
Hataları özeleştiri ve tevbe süzgecinde eleyerek yeni açılımlarla iktidar perspektifiyle mazlumdan yana bir adalet yürüyüşü ikame etmek İslamcılığın temel iddiası olmaya devam edecektir.
İslamcılığa dönük öfkeyi her dâim dillendirenlerin samimi ve derinlikli öneriler içeren beyanlarına ihtiyaç duymaktayız. Nedenlerini anlayacağımız itirazlar önemli.
Egemen zulüm düzeninin yerel ve küresel ayağına kendi meşrebince itiraz edip karşı koyan İslamcılık(lar) öfke diliyle aşağılanmaya maruz kalmak yerine üzerinde yükselinebilecek bir mücadele mirası olarak görülmeyi hak ediyor.
Öfke ve aşağılama dilinin mahkum ettiği belirsizlik müslümanı tümüyle kuşatırsa buna şaşmamalı.
