Şiirimize baktıkça, şiirimizde o güzelleşmek kaygısını gördükçe, bir iki boncuğa varını yoğunu feda eden yamyamlar geliyor aklıma. Nereden tutulmuşuz bu illete? Geçti o günler, edebiyatımız süslenmek bayağılığından kurtuldu demeyin! Hayır, kurtulmadı. Yalnız ölçüler değişti. Gene haytalar gibi güzel peşinde koşmaktan kendimizi alamıyoruz. Açın dergileri, bakın şiirlere! Bütün şairlerde bu kaygı, bütün şairlerde bu illet. Yedisinden yetmişine kadar, Yahya Kemal’inden çiçeği burnunda şaire kadar herkes bu derde tutulmuş. Başka bir istek, başka bir düşünce aramayın! Güzel, güzel!… Hay yere batası güzel! (1950)
Oktay Rifat, Yaşayıp Ölmek Aşk ve Âvarelik Üstüne Şiirler, Adam y., İstanbul 1982.
