Ayşe Çeliker’in Pianissimo öyküsü bir atölye çalışması da olabilir, dergideki yayın reklamlarından öyle bir ihtimalin varlığı mümkün gibi görünüyor. Öykü Teknesi dergisinin eylül-ekim tarihli 23. Sayısındaki öykü dergiye egemen söylemden bağımsız değil: Fazlaca enjekte edilen sevgi teması. Piyanoculuk serüvenine hazırlanan, sınava çalışırken zorlanan bir kahraman. İlk başta bir sınav eleştirisi bekledim ama olmadı. Sınavı kaybeden kız baleye yönelme arzusuyla hikâyeyi bitirdi. Kötü bir son. Başka bir ülke ve dünyadan kahramanlar beni perişan ediyorlar. Hayat başka tarafa düşüyor burada usta! Bir de işte bu ünlem işareti var ya, o, kelimeden hemen sonra konmalıdır, bir sekme sonra değil.
Can Yayınlarında editörlük yapan öykücü Faruk Duman dosyası var dergide, söyleşi fena değil, ilgililer bakabilir.
” Başka bir ülke ve dünyadan kahramanlar beni perişan ediyorlar. Hayat başka tarafa düşüyor burada usta!”
öyküyü okumadım ama anlatılanın başka bir dünya ve başka bir dünyanın kahramanları olmadığını biliyorum. mesela tokat’tayken kızlarına keman dersi aldıran başörtülü hanımlar vardı. eh, koca ülke. buna batı(lı) şehirlerini de katınca ve oralardaki insanların hikayelerini de düşününce aslında yine buralarda yaşananların anlatıldığını hesaba katmak gerekiyor. öyküyü okusaydım başka şeyler de söyleyebilirdim ama değerlendirmeye ilişkin aklıma gelen şimdilik budur.