Gökhan Özcan mantıklı olmaya karşı tek şansımızın olduğunu söylüyor; o da sonuna kadar duygusal olmak. Evet, başka şeyler vardır elbette yapacak; ancak Mavi Marmara’nın hesabını soramayan uluslararsı güçler, bir grup devletin yuvarlak masa etrafında bugüne kadar kimseye bir zararı dokunmamış bir ülke için hızla kararlar çıkarabiliyorlar. Burda artık sonuna kadar diyalog, sonuna kadar diplomasi demeninde bir anlamı kalmıyor. Hem izin almaya gerekte yok duygusal olmak için.
Duygulanmanıza yetecek bir parça: Naci en Palestina. Hanzala’nın öyküsünü anlatıyor. Aslında parça Jasmin Levy’nin Naci en Alamo parçasının Filistin halidir. Onuda ilk dinlediğimde, daha sonra tekrar aradığım parçalardan oldu. Kadın sesi caiz midir bilmiyorum, güzel bir şarkı.
Sözleri:
adsız yerlerden geldim
toprağım yok
anavatanım belirsiz
ateşler yakıyorum parmaklarımla
ve sana şarkılar söylüyorum kalbimle
yürek telim gönül yakıyor
Filistin’de doğdum
yerim yok, toprağım yok, yurdum yok
böyledir, bizim kadınlarımız
acınla şarkını söylediğinde
seni darmadağın eder..
Amel Mathlouthi – Naci en Palestina
http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=10357558-1dc
