Daha çok İslami yayınların iştirak ettiği Beyazıt’taki kitap fuarına gittim. Öğrenciliğimizde Sultanahmet Camii avlusuna kurulan kitap fuarı için Beyazıt Meydanı kesinlikle çok kötü bir tercih. İslami Hareketin sembolik mekânı, efsane eylemlerin mekânı Beyazıt Meydanı bugün bir şekilde atalete teslim edilmiş, merkezî rolünü kaybetmiş durumda. Böyle bir yerde kitap fuarı açmak kimin aklına geldi bilemiyorum. Sultanahmet Camiini avlusu mekânın kucakladığı bir sıcaklığa sahipti. Burada öyle bir şeyden bahsetmeye imkân yok. Beyazıt Camiinin restorasyonu da cabası tabii.
Fuarı, heyecan duyacağımız bir karşılaşma ihtimaliyle dolaşmak biraz zor doğrusu. Bizim İslami çevreler entelektüel, sanatsal çeperlerini daraltalı çok oldu. Bu daralma yayınlarda kendini hemen ele veriyor. Muhafazakâr geçmişle bugün var olmaya çalışan, çocuk yayınları ve başarıyı pazarlamaya çalışan politikalarla iyice körelen bir tablo var önümüzde. Durum vahim doğrusu. Yeni bir söz söyleyen, yeni bir devrime, çıkışa kapı aralayan yayına rastlamak kolay olmayacak gibi. Bazı çırpınmalar var, onlara kol kanat germeli, o çizgileri kollamalı elbette.
Emre ve Melike ile gezdik fuarı. Orucun da tesiriyle insanlar yılgın görünüyordu. Üniversitelerin tatilde olması kayıp hanesine yazılabilirdi. İşte sıralanabilecek bir sürü sebep geliveriyor insanın aklına ama yok, o yokluk duygusu ayaklarımızı biraz daha dermansızlaştırıyor. Allahtan şair Hüseyin Akın abimiz çıkıveriyor birden kaşımıza da sıkılı yumruklarla sloganlar attığımız o meydanın tam ortasına konulmuş oturmalı ağaç masanın etrafında Ahmet Cantürk abimi de dâhil eden neşeli bir sohbete koyuluyoruz.
